مثالی برای اپیدمیولوژی فضایی :خطر خودکشی در نیمه شب به اوج میرسد!
۳۱ خرداد ۱۳۹۳ - فرارو
روانشناسان دانشگاه پنسیلوانیا در یک مطالعه جدید دریافتند که خطر خودکشی در برخی از ساعات شبانهروز افزایش مییابد.
این روانشناسان دریافتهاند که خطر اقدام به خودکشی معمولا در نیمه شب به اوج خود میرسد.
«مایکل پرلیس»، سرپرست اصلی این مطالعه برای نخستین بار عوامل شبانهروزی را که بر خودکشی اثر میگذارند توصیف کرده است. در این مطالعه تاثیر بیخوابی به عنوان یکی از عوامل فکر کردن به خودکشی و یا حتی اقدام به آن مشخص شد.
نتایج این یافتهها نشان میدهد که نه تنها کابوسهای شبانه و بیخوابی عامل اصلی افزایش خطر فکر کردن و اقدام به خودکشی محسوب میشوند بلکه حتی بیدار ماندنهای شبانه نیز میتواند خطر خودکشی را افزایش دهد.
به گزارش ساینس ورلد ریپورت، کارشناسان در این بررسی اطلاعات مربوط به «مرکز ملی گزارش مرگهای خشن در آمریکا» را مورد بررسی قرار دادند. در این منبع اطلاعاتی، مشخصات مربوط به زمان مرگ به همراه تعداد افراد بیدار در هر ساعت از شبانه روز وجود داشتند.
کارشناسان در مجموع 35 هزار و 332 مورد خودکشی را طبق ساعتهای وقوع آنها دستهبندی کردند. آنها سپس تعداد خودکشیهای افرادی را که در هر ساعت از شبانهروز بیدار بودند با هم مقایسه کردند. این کارشناسان دریافتند آمار خودکشیها هرچه به ساعات پایانی شب نزدیک میشوند بالاتر میرود. این مساله کارشناسان را به این نتیجه رساند که حل مشکل بیخوابی میتواند اثر مثبتی بر کاهش میزان خودکشیها داشته باشد.
مرکز کنترل و پیشگیری از امراض آمریکا (CDC) اعلام کرده که خودکشی دهمین عامل اصلی مرگ و میر در آمریکا محسوب میشود و سالانه 40 هزار نفر را به کام مرگ میکشاند. نتایج این مطالعه در نشریه خواب (Sleep) منتشر شده است.
نامه دکتر حقدوست با عنوان "تقاضای رسمیت دادن به جایگاه اپیدمیولوژیست ها در چارت سازمانی" که در مورخ 27 اردیبشت 93 به وزارت ارسال شده است
برنده جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی
برای کشف علت سرطان ها باید به عوامل خطر آن منطقه توجه کرد
به گزارش وب دا؛ پروفسور رولف زینکر ناگل در حاشیه حضور خود در جمع دانشگاهیان کرمان گفت: در هر منطقهای که شیوع بیماری بالا باشد باید به مساله اپیدمیولوژی یا همه گیر شناسی آن موضوع توجه کنیم.
وی ادامه داد: معمولا علت بروز سرطان ها، ژنتیکی و یا فاکتورهای محیطی است بنابراین مردم باید این عوامل خطر و ریسک فاکتورهای هر منطقه را در نظر بگیرند.
این برنده جایزه نوبل پزشکی در سال 1996 خاطر نشان کرد: به نظر میرسد اپیدمیولوژیستها وظیفه دارند که عوامل خطر در بروز و یا افزایش سرطانها را کشف کنند.
پروفسور زینکر ناگل در مورد جایزه نوبل خود گفت: من کشف کردم سیستم ایمنی در برابر عفونت ها و تومورها از چه راهی میتواند با این عوامل مهاجم برخورد کند و به این دلیل جایزه نوبل را دریافت کردم زیرا کشف این موضوع اهمیت بسیاری داشت.
وی افزود: براساس دانش و تحقیق است که ما میتوانیم به حقایق نزدیک شویم و تا این راه را در پیش نگیرید، شما نمیتوانید، بگویید که حقیقت چیست.
وی با بیان اینکه ما باید علت بیماری و مرگ را بفهمیم بیان داشت: نتیجه علمی برای بیمار مهم نیست، بلکه فواید این نتایج برای بیمار موثر است.
پروفسور زینکر ناگل با اشاره به تعریفی از ایمونولوژی خاطرنشان کرد: این علم هم به جنبههای فیزیولوژیک پاسخ دفاعی بدن به عوامل بیگانه و هم به جنبههای پاتولوژیک سیستم ایمنی بدن میپردازد